از بس که برای بردنش خیز برداشته اند.

در زمانه این چنین، عاشق بودن و نامه نوشتن برای تو، آن هم در زیر نور نارنج ها و شب پره ها، افتخار بزرگیست.

اما.......!

سخت است، بسیار سخت، سخت تر از آنچه که فکرش را میکردم.

شاید علتش در دستان پر گناهم باشد که توان نوشتن را گرفته است. شاید هم در چشمانم باشد که نمیتواند خطوط نامه را دنبال کند، آخر دنبال دنیا بوده است.

بگذریم....

چند ساعت است که باران میبارد، باران یاد تو....باران نگاه تو...و من زیر این باران خیس میشوم. خیس خیس....

مرا ببخش اگر این روزها شکستنی شده ام..... کاش صبر تو را داشتم و میتوانستم با سکوت، برادر باشم. اما مگر میشود نام تو را شنید و به شوق نیامد؟ باور کن نمیشود نام تو را بر پیشانی فرشتگان دید و آرام نشست.

محبوب ترین......

همیشه بر این باورم که:

اگر تو نبودی ،خدا بهشت را نمی آفرید......

خلاصه ای گل نرگس، اینجا هنوز کسانی هستند که به فکر تو باشند. هنوز جمعه ها عاشقانی را میتوانی بیابی که در دعای ندبه شان از شدت گریه تاب و توان خود را از دست میدهند، حال بماند کسانی که عاشقت شده اند و حسرت یک ندبه بر دلهایشان مانده است.

شرمنده مولا جان که وقت گرانبهایت را گرفته ام.

راستی، تا یادم نرفته است بگویم که چقدر دلم میخواهد یک بار هم که شده نمازم را به امامت شما اقامه کنم. یک بار هم که شده درب منزل ما را بزنی و به مهمانیم بیایی. اندک نان و نمکی که در منزل ما یافت میشود هر چند که میدانم در شأن شما نیست.

آنقدر در دلم حرف و سخن مانده است که نمیدانم چطور بازگو کنم. فقط خدا کند که شما را ببینم و سپس جان دهم.

هر جا هستی خدا پشت و پناهت باشد و سلامت باشی.

منتظرت میمانم تا بیایی

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست......... هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: